روشنک سیاپوش...

من از ۱۲ سالگی این شعرو حفظ کردم عاشقش بودم شاید اون موقع واسه اینکه اسمم توش بود

ولی الان واقعا یه جورای دیگه دوستش دارم.

روشنک سیاپوش ! همدم ناشناسم

از این شب هیولا با تو نمی هراسم

روشنک سیاپوش !‌ با تو همیشه نابم

با تو به من شبیهم این من بی نقابم

 روشنک سیاپوش !‌ شهرزاد قصه سازم

بی تو چه بی پناهم ‚ با تو چه بی نیازم

روشنک سیاپوش ! ای غزل معما

چن تا ستاره کم بود تو شام آخر ما ؟

آخرین شب ! آخرین تب ! آخرین خنده ی بی لب

 آخرین هق هق کوتاه !‌ آخرین جام لبالب

آخرین شمع ضیافت !‌ لحظه های بی شکایت

 خواب بی بختک آخر ‚ زنگ ناباور ساعت

روشنک سیاپوش !‌ بی تو دووم ندارم

ببین که بی حضورت خورشید رو کم میارم

روشنک سیاپوش !‌ نرو به سمت دریا

 هنوز ترانه داریم برای فتح رویا

روشنک سیاپوش !‌ خاتون تیره بختم

تو این کویر تب دار ‚ من آخرین درختم

دست غزل به همراهت روشنک سیاپوش

 حسرت ممتدم شد ‚ عطر نجیب آغوش...

(یغما گلرویی)