نپرس
از دل واپسی های زنانه ام چیزی نمی گویم
از انتظار و کسالت نیز
از تو اما
 تبلور رؤیاهای منی
به سان انسانی
 تعبیر خوابهای آشفته ی رسولانی
و پرهای کبوتران آینده در آستین تو است
 بی تو اما
 هوای پر گرفتن
توهمی است
 و عشق
 از انتظار و کسالت و دلتنگی
 فراتر نمی رود