بر خاک سرد خفته بودم

با بانگ امیدت چه بی تابانه از خاک بر شدم

 نزدیک ها امیدی بر نمی داد

 چه عاشقانه به دورها نگریستم

 و دورها چه بی صبرانه از پس نگاه منتظرانه ام

 محو می شدند

و هنوز از باور عاشقانه ام تهی نشدم

که غریبانه از خاک پر شدم ...