دلتنگی های آدمی را بعد ترانه ای می خواند و رویا هایش را آسمان پر ستاره ندیده میگرید هر دانه برفی اشک نریخته ای را ماند سکوت سرشار است از ناگفته ها از نکرده ها از اعتراف به عشق های پنهان و شگفتی های بر زبان نیامده
و در این سکوت حقیقتی هست
حقیقت تو و من
روشنک
پنج‌شنبه 27 بهمن‌ماه سال 1384 ساعت 11:13 ق.ظ
سلام عزیز
خیلی زیبا نوشتی
واقعا لذت بردم
سرفراز باشی
سلام!
حقیقت قشنگ اما ظریفی است!
موفق باشی
صدر
باسلام
ممنون می شوم نظر شما را در باره وبلاگم و تبادل لینک مطرح نمایید
به امید دیدار